صبر کن سهراب گفته بودی قایقی خواهم ساخت قایقت جا دارد؟ من هم از همهمه اهل زمین دلگیرم... سراپا اگر زرد پژمرده ایم ولی دل به پاییز نسپرده ایم چو گلدان خالی ، لب پنجره پر از خاطرات ترک خورده ایم اگر داغ دل بود ، ما دیده ایم اگر خون دل بود ، ما خورده ایم اگر دل دلیل است ، آورده ایم اگر داغ شرط است ، ما برده ایم... ما نه آنیم که در بازی تکراری این چرخ و فلک هر که از دیدیمان رفت زخاطر ببریم یا که چون فصل خزان آمد و گل رفت به خواب دل به عشق دگری داده زآنجا بپریم وسعت دیده ی ما خاک قدمهای تو بود خاک زیر قدمت را به دو دنیا ندهیم....